debet 2 thành phố Tân An
Trò chơi: Mở cánh cửa niềm vui
Trong thời đại bùng nổ thông tin, trò chơi không còn tồn tại biệt lập mà đã trở thành một phần không thể thiếu trong cuộc sống của con người. Đặc biệt với sự phổ biến của điện thoại thông minh, chúng ta có thể thưởng thức game mọi lúc mọi nơi. Trong số rất nhiều trò chơi, có một trò chơi thu hút được nhiều sự chú ý đó là trò chơi .
debet 2Onus probandi： la formación del artículo 1.698 del Código Civil de Chile
Onus probandi: la formación del artículo 1.698 del Código Civil de ChilePatricio-Ignacio Carvajal*Profesor, Pontificia Universidad Católica de ChileABSTRACTIn article 1.698, the Chilean (Bello’s) Civil Code provides that: “The existence of the obligations, and their extinction, shall be proved by (the person) who alleges each one of them”. This is a reception of the ius commune through both French and Spanish traditions. Although this provision is substantially related to Paul’s fragment (D. 22.3.2) about the burden of proof, the main source of its precise wording may be found in C. 19.4.1 about mutuum, which deals with the specific field of contract that is regulated by article 1.698 and its later sources, article 1.315 of the Code Napoléon and article 1.196 of the “Concordances” project of Garcia Goyena. Mutuum, as the foundation of article 1.698, is indeed indispensable to fix the boundaries of this provision and its proper interpretation. It has to be borne in mind that historical research is essential for a proper understanding of the proof of obligations and in terms of the final article of the Civil Code of Bello is compulsory when interpreting Chilean legislation. In this article, all the historical sources on the burden of proof of obligations are reviewed.El artículo 1.698 inciso primero del Código Civil de Chile senala: “Incumbe probar las obligaciones o su extinción al que alega aquéllas o ésta”. Ya he dedicado otro estudio1 a su tradición romanista, el cual sirve de base al que ahora presento como merecido homenaje para mi colega y amigo, Prof. Laurens Winkel, con ocasión de su jubilación. Sin embargo, me parece útil retornar sobre algunas precisiones relativas a la manera en que se llegó a la formulación literal de este artículo 1.698. Este ejercicio no es meramente académico, sino que entrana también un interés práctico. En efecto, el Artículo final2 del mismo Código Civil de Bello, declara vigente todo el derecho preexistente (histórico) sobre prueba de las obligaciones, siempre que……
debet 2De historica Evangeliorum veritate
PONTIFICIA COMMISSIO BIBLICADE HISTORICA EVANGELIORUM VERITATESancta Mater Ecclesia quae est «colunna et firmamentum veritatis», [1] semper Sacram Scripturam ad munus supernam impertiendi animis salutem adhibuit eamque a quavis falsa interpretatione defendit. Quia problemata numquam deerunt, exegeta catholicus in exponendo divino verbo et in solvendis difficultatibus quae ei opponuntur, numquam animo deficiat oportet sed strenue laboret ut genuinum Scripturarum sensum magis adaperiat, non tantum suis fretus viribus, sed praesertim Dei auxilio et Ecclesiae luce firmiter confidens.Magnopere gaudendum est plures hodie inveniri fideles Ecclesiae filios, rerum biblicarum, prout nostra requirunt tempora, peritos, qui hortamentis Summorum Pontificum obsecundantes, indefesso labore huic gravi arduoque muneri toto animo incumbant. Quorum «strenuorum in vinea Domini operariorum conatus non solummodo aequo iustoque animo, sed summa etiam cum caritate iudicandos esse ceteri omnes Ecclesiae filii meminerint», [2] cum quaestiones difficiliores etiam magni nominis interpretes, velut ipse Hieronymus, haud ita felici interdum exitu enucleare conati sint. [3] Caveatur «ne acrior disputandi contentio transgrediatur mutuae caritatis terminos; neve inter disputandum ipsae revelatae veritates divinaeque traditiones vocari in disceptationem videantur. Nisi enim salva consensione animorum collocatisque in tuto principiis, non licebit ex variis multorum studiis magnos exspectare huius disciplinae progressus». [4]Exegetarum labor hodie eo vel magis requiritur, quod multa scripta vulgantur, quibus veritas factorum et dictorum quae in Evangeliis continentur, in discrimen vocatur. Quare Pontificia Commissio de Re Biblica, pro munere a Summis Pontificibus sibi commisso, opportunum duxit ea quae sequuntur exponere et inculcare. 1. Exegeta catholicus, ductu Ecclesiae, utilitates capiat ex omnibus quae priores interpretes, praesertim Sancti Patres Doctoresque Ecclesiae, ad intellegendum sacrum textum contulerunt eorusque labores ulterius persequatur. Ut Evangeliorum perennem veritatem et auctoritatem in plena luce collocet, accurate normas hermeneuticae rationalis et c……
debet 2II
La costumbre prescribe por un uso continuado: Consuetudinis praescriptio usus continuationem exposcit (12). Ha de tratarse de un uso sin variaciones, de una observancia no diversa: Consuetudo ex his considerari non potest in quibus vsus varius obseruatioque diuersa contingit (30). El uso es un elemento sustancial configurador o generativo de la costumbre, mas no crea ni suprime por sí solo la costumbre: Consuetudo per non vsum, nec tollitur, nec inducitur (14); congruentemente, tampoco la falta de uso puede yugular la plasmación de la costumbre: Consuetudo non introducitur per non usum (15). Lo que concede el uso a la costumbre es una suerte de inimpugnabilidad: Consuetudo qui vsus est, non potest eam impugnare (53). Cuando la costumbre llega a identificarse con un uso longevo, consigue la autoridad máxima: Consuetudo & vsus longaeuus maximam habet auctoritatem (48).Para que exista costumbre, al uso plural y persistente hay que añadirle una tácita voluntad, ambos respecto del pueblo o de su mayor parte: sicut est consuetudo quae tacita voluntate & vsu plurium inducitur: quia populi vel maioris partis eiusdem (16). La consuetudo no florece en virtud de una scientia superior: Consuetudo inducitur absque scientia superioris (2); la costumbre requiere el consentimiento del pueblo y no del príncipe: Consuetudo consensum populi requirit, & non principis (56). Así, la costumbre se impone a la utilidad pública: Consuetudo valet contra publicam vtilitatem (4); y prevalece siempre: Consuetudo semper praeualet (28). Por este motivo la validez de la costumbre vincula al príncipe, sobre cualquier otra prescripción jurídica: Consuetudo principem ligat, at princeps contra praescriptionem releuat(56); y en consecuencia la validez de la costumbre se mantiene a pesar de la ignorancia del príncipe: Consuetudo valet principe ignorante (7). El hecho de que el príncipe confirme la observancia de la costumbredebet 2 local no significa que el rescripto regio pueda derogar la costumbre: Consuetudo localis a Rege confirmata seruari debet, nec rescriptum consuetudini derogat (56).Sed – El príncipe puede suprimir la costumbre, aunque no pueda crearla: Consuetudines princeps tollere potest, &……
